Tratamendu ez-farmakologikoa
“Esku-hartze ez-kimikoa, teorikoki sostengatua, ardaztua eta erreplikagarria, pazienteari edo zaintzaileari egina eta onura garrantzitsua lortzeko gai izan daitekeena” (Muñiz eta Olazaran).
Terapia honen helburu nagusia norbanakoaren hondar-gaitasunak mantentzea eta suspertzea da, ahalik eta autonomia-mailarik handiena sustatzen saiatuz, narriadura motelduz edo minimizatuz. Portaeran, gogo-aldartean eta emozioetan duen eraginkortasuna frogatu du.
Terapia ez-farmakologikoak hainbat diziplinatako profesionalek gidatzen dituzte (psikologoak, neuropsikologoak, terapeuta okupazionalak, fisioterapeutak).
Terapia Ez Farmakologikoen Nazioarteko Proiektuak (NPT Project) bi kategoriatan sailkatu zituen:
Lanera bideratutako terapiak zaintzaileekin:
- Zaintzaileari laguntza.
- Auto-laguntza eta elkar laguntza taldeak.
- Arazo egoerei eta zaintzearen estresari buruzko hezkuntza eta prestakuntza.
- Dauden baliabide formal eta informalen aholkularitza eta kudeaketa.
Pazienteari zuzendutako terapiak:
- Estimulazio kognitiboa
Jokabidearen esku-hartzeak - Prestakuntza kognitiboa
- Interbentzio sentsorialak
- AVD prestakuntza
- Oroitzapena
- Erlaxazioa
- Masajea eta ukimena
- Musikoterapia B
- Arteterapia
- Animalien terapia
- Laguntza eta psikoterapia
- Osagai anitzeko esku-hartzeak
* Esku-hartze mota honi buruz kontuan hartzeko bi gogoeta:
- Bere helburua ez da sendatzea, narriadura-tasa moteltzea du helburu, gizabanakoaren hondar-ahalmenak landuz ahalik eta denbora guztian mantentzeko.
- Ez da farmakologikoaren tratamendu esklusiboa, osagarria baizik.